یک سیستم تلفن معمولی شامل یک جفت سیم مسی ساده هست که توسط شرکت مخابرات محلی در خانه هر مشترک نصب شده است، این خطوط مسی از نظر پهنای باند، ظرفیت بالایی علاوه بر ظرفیت مورد نیاز برای انتقال صوت (مکالمه تلفنی) را دارا هستند.سیگنال های صوتی همواره بخش ناچیزی از این ظرفیت را اشغال می نمایند، فناوری DSL (1) از ظرفیت باقیمانده این خطوط برای انتقال اطلاعات بدون اختلال و آسیب رساندن به مکالمات صوتی و حتی به صورت همزمان استفاده می نماید.محدوده سیگنال های بسامدی صوت انسان در هنگام مکالمه بین 400 تا 3400 هرتز است، این در حالی است که سیم های مسی توانایی بالقوه ارسال چندین میلیون هرتز را نیز دارند، پس عملاً حجم زیادی از ظرفیت این سیم ها بدون استفاده باقی خواهد ماند. فناوری DSL برای استفاده از این ظرفیت از دو بخش تجهیزاتی بهره می گیرد، یکی در طرف مشتری (مشترک خدمات) و دیگری در طرف فراهم آورنده خدمات.